Renate Dorrestein/Rubinstein

Brutaal als ik ben heb ik Renate Dorrestein een mail gestuurd:

 

Ik heb het boek 'Het geheim van de schrijver' met veel plezier doorgewerkt, letterlijk, want ik maakte aantekeningen over zaken waar ik mijn voordeel mee hoop te doen bij mijn pogingen om verhalen te schrijven. Voor mij is het een hobby en geen broodwinning. Al herken ik ook wel de twijfel en de struggle tijdens het proces. Mijn schrijfervaringen hebben er voor gezorgd dat ik nog meer bewondering heb voor 'echte' schrijvers.

Bij één passage heb ik erg moeten lachen: op bladzijde 208 beschrijft Renate dat zij meerdere malen werd aangekondigd als Renate Rubinstein. Geweldig!
Met vriendelijke groet,
Ellen Smal

Wat fijn om te horen dat je plezier beleeft aan Het geheim van de schrijver. Veel succes en inspiratie toegewenst!

Met vriendelijke groet,

Renate Dorrestein

Update

De Dominee is al bijna aan zijn tweede druk toe (grapje). Maar toch, af en toe verkoop ik weer een paar exemplaren; gisteren bij Apollo, de Literaire Kring van Harderwijk en omstreken.
Er liggen er nog een paar bij Da Vinci in Ermelo en in Harderwijk bij de Bruna en bij de Plantage; daar waren ze zelfs zo vriendelijk het op de toonbank neer te leggen.
En mijn scene voor de Theaterwerkplaats van Harderwijk is gefilmd door Wim Noback van de EFA, de Ermelose Filmclub waar John al jaren lid van is. Hilarisch zoals de spelers met mijn tekst omgingen, ik heb er van genoten. John is filmclublid in Ermelo; Ermelo en Harderwijk zijn al lang tegen elkaar aan gegroeid, dus we kunnen lid worden van elkaars clubs. Dat geldt ook voor LETS, waar ik dan weer bij betrokken ben. (Lokaal economisch transactie systeem). Nog een laatste mededeling: ik word via 't Klooster (Creatief Centrum in H'wijk) begeleid bij het persklaar maken van een verhaal over een jongetje op Bonaire dat graag een keer naar de sneeuw wil. Margriet Breet, zelf kinderboekenschrijver, is de strenge docente die me alle hoeken van het klaslokaal laat zien , alles om mij verder te bekwamen in het kritisch kijken naar mijn 'darlings.' Valt niet altijd mee hoor.
Oh ja, er bestaat ook een facebook-pagina van De dominee, daar kun je lezen wat sommige lezers voor commentaar hebben. Altijd boeiend voor een schrijver.

Columnistenjacht.

In de Volkskrant is sinds enige tijd een rubriek gestart: columnistenjacht. Ik heb ze twee columns gestuurd, en na enige tijd deze, als slotpoging:

'Ik weet niet hoe het met u is, maar ik krijg sterk de indruk dat de mensen achter de columnistenjacht er een sport van maken om elke column die ze mogen beoordelen af te branden. Affakkelen is hiervoor misschien een beter woord. Wat heerlijk om te mogen zeggen dat niemand zo scherp en  helder  schrijft als zij zelf. De meeste inzendingen zijn kennelijk pointeloos en duiden op een kleine belevingswereld. Impliciet mogen wij hieruit concluderen dat de belevingswereld van de bedenkers van de columnistenjacht mijlenver verheven is boven die van de inzenders. Ach gut.

Ik zou de inzenders naar deze rubriek toe willen roepen: bespaar je de moeite. Ik lees dat columns over deze columnwedstrijd ook afvallen. Te onspectaculair. Het wordt pas spectaculair als het DIDU-postvak leeg blijft. Maar ja, waarschijnlijk is dit een ijdele hoop en kunnen de heren doorgaan met hun verheffende werk. En ik laat de columns nu over aan de professionals. Gefeliciteerd heren.'

En nu kreeg ik zowaar reactie!

'Dank voor je bijdrage; ik reageer bij deze alvast vóór we hem meenemen in de beoordelingen, want hij doet tegelijkertijd dienst als een (geestige!) aanklacht tegen de wedstrijd.

Het is misschien moeilijk om dit van ons aan te nemen, maar we leggen er toch echt eer in om alle columns serieus te beoordelen. Belangrijke criteria die we daarbij hanteren is dat een column iets van een visie of een originele, uitgewerkte gedachtegang moet bevatten, en goed geschreven moet zijn. Het is echt niet onze bedoeling om columns af te fakkelen, het is alleen echt zo dat we tot nu toe nog geen columns hebben ontvangen die voldoende kwaliteit hebben om de hoofdprijs te verdienen. Overigens vind ik ons commentaar nog aardig genuanceerd en enigszins inhoudelijk onderbouwd – hard, misschien, maar ook rechtvaardig, zoals we in de eerste oproep al nadrukkelijk hadden aangekondigd. Hoe dan ook: bedankt voor het stevige inhoudelijke commentaar!'
Getekend; Chris Buur.

Langs de deur

Dezer  dagen kon je mij op de fiets en ook wel per auto door Harderwijk en Ermelo zien crossen om mijn boekje aan de man te brengen. Aan de deur wordt niet gekocht, maar dit ging om bestellingen die ik dan maar persoonlijk afleverde. En sommigen kregen het per post toegestuurd. Inmiddels ben ik toegetreden tot een selecte groep vrouwen die zich verenigen in Probus. Dat is een groep vrouwen die bijna allemaal na een arbeidzaam leven met pensioen zijn en samen op niveau converseren.
Je begrijpt dat ik voor die groep ben uitgenodigd en onder hen was veel belangstelling voor mijn schrijfkunsten, dus bij een volgende gelegenheid hoop ik daar ook wat exemplaren te slijten.
De voorraad slinkt wel gelukkig, en er is zelfs iemand die het wil bespreken in haar boekenclub. Leuk hoor. Ik schrijf ondertussen vlijtig door. Maar in deze tijd vraagt de tuin en de boot ook om aandacht.

Geselecteerd bij Woordenstroom

We gaan gewoon door hoor. Dit was weer een leuke opsteker, dat ik geselecteerd werd bij een schrijfwedstrijd van Woordenstroom , en ik ben ook druk doende met de verkoop van De kat.
Met hulp van een Lets-lid ( ruilkring Lets) is er een facebook-pagina aangemaakt voor De kat, zodat vrienden die pagina kunnen 'liken.'
Vreselijk woord trouwens, liken. Wat is er tegen gewoon in het Nederlands iets leuk vinden?

Het verhaal kun je lezen op de site van Woordenstroom, zie hieronder:
'De volgende verhalen werden geselecteerd voor publicatie op de site van Woordenstroom (bij de
rubriek Webschrijvers 2013):

Parijs / Hervé Deleu

Syrië / Suzanne Beerens
Een onverwacht pakje / Annemarie A. Enters-Gijsberti Hodenpijl

Niemand mag het weten / Ellen Smal

Reflectie van een vriendschap / Juliaan Vandorne

De clown, de act en de truc / Niels Vonberg
Patrón / Nynke Zuidema                                                           einde bericht.'

De dominee in de boekhandel

Ja, u leest het goed, ik heb het gedurfd en ben bij de Bruna in Harderwijk naar binnen gewandeld met twee exemplaren van De Kat en de dominee. Of ze die maar in de winkel wilden neerleggen. De manager van de zaak herkende me zowaar van de prijs voor het toneelstuk en nam ze direct aan.
Hierdoor gesterkt liep ik ook maar even binnen bij de andere boekwinkel van Harderwijk, waarvan de naam me nu even niet te binnen schiet, maar erg literair correct in elk geval, en daar ontvingen ze mijn verzoek ook positief. Nu volgende week gaan kijken of ik mijn boekjes kan vinden in die rijstebrijberg van aanbod. Bij Da Vinci in Ermelo liggen ze ook in de etalage; Hetty Houwen die daar werkt is deels verantwoordelijk voor de griezelige omslag, vandaar. En nu ben ik nog van plan om op Koninginnedag aan verkoop te doen. Wie weet wie daar allemaal langs komen, mensen die mij wel kennen maar nog niet weten dat ik een tweede carrière ben begonnen. Daar hoop ik op.
En op een Oranjezonnetje natuurlijk. En oranjebitter. En misschien het eerste oranjetipje, dat is een vlinder voor de niet-kenners onder jullie.

Wreed

Dirk van Weelden, een schrijver die erg in het nieuws is omdat hij een roman schreef over zijn vriendschap met Martin Bril, zegt: "Er is geen wredere manier om jezelf te lezen dan alles overschrijven, wat schrijvers vroeger veel deden, maar tegenwoordig niet. Ik ben er van overtuigd dat boeken daarom veel dikker zijn geworden."
Ook heeft hij het over schrijven op een ouderwetse schrijfmachine, dat zou heel andere dingen oproepen dan wanneer je op een computer werkt. Dan moet je zo'n ding nog wel ergens hebben staan.

Een succesvolle debutante, Anna Gavalda, een Française, vertelt in de epiloog van haar boek hoe het voor haar was om haar eerste werk uitgegeven te zien krijgen. Daarin durft ze ook te laten zien dat het niet niks is om je geesteskind uit handen te geven en hoe kwetsbaar je bent, altijd bang dat het niet goed genoeg is en dat een afwijzing je een soort afgrond in duwt.
"Ze zoekt een paar korte verhalen uit ( twee slapeloze nachten) die ze uitprint op haar oude bak ( ruim drie uur voor het uitprinten van honderdvierendertig velletjes)". Ze zoekt een mooie kaft, ze gaat naar het postkantoor en plakt de mooiste zegels op de envelop die ze maar kan vinden. Uiteindelijk "kust ze haar schat een laatste maal" en laat hem in de brievenbus glijden.
Ik kon het erg invoelen en ben stiekem jaloers dat het haar gelukt is een uitgever te vinden die wat in haar verhalen zag. Gewoon doorgaan met schrijven.

Jury rapport

Het koste enige moeite, maar nu heb ik dan toch het jury rapport bij het stuk: Gouden tijden etc.

Juryrapport Schrijfwedstrijd “Tekst op de Planken” Harderwijk 21 maart 2013

Eerste schrijfwedstrijd (Tekst op de Planken), georganiseerd door Apollo, Theaterwerkplaats, Bruna en Bibliotheek. Jury: Piet Luijer, Nelly Hettasch, Jan Hoogenberg
Diverse inzendingen, waaruit we uiteindelijk drie genomineerden hebben gehaald. Verhalen die geschreven zijn in het kader van het thema van de Boekenweek: Gouden tijden, zwarte bladzijden. Voorwaarde voor de verhalen was ook dat ze opgevoerd moeten kunnen worden door de Theaterwerkplaats als monoloog, dialoog of een korte scène door drie personen.

 Het verhaal: In de hemel is geen bier van Ellen Smal

De jury vond dat het verhaal een leuke filosofie had, enigszins alternatief ook. Mooi dialogen, maar ook tegendraads. Verwisselingen in rollen werden als humoristisch gezien. De jury is van mening dat het stuk goed speelbaar is.

Vooral dat de 'verwisselingen in rollen als humoristisch werden gezien' vind ik dan weer komisch geformuleerd. En ik ben blij dat de dialogen mooi werden gevonden, want ik vind dialogen wel moeilijk. Inmiddels heb ik een verhaal bedacht voor een wedstrijd:  iets schrijven in de sfeer van de verhalen van Roald Dahl. Boeiende opgave weer.

Ik zeg nog tegen Aaf

" Aaf," zeg ik, "wat leuk dat jij er ook bent."
Niet waar hoor. Maar we hebben wel even met elkaar staan praten op het Boekenfeest van Harderwijk. Samen met Tjitske Jansen feliciteerde ze mij met...het winnen van de wedstrijd.
Mijn stuk: 'Gouden tijden. Zwarte bladzijden' of: 'In de hemel is geen bier' is uitgekozen.
En werd tijdens het boekenfeest voorgedragen/gespeeld door acteurs van de Theaterwerkplaats.
Erg grappig. Alle drie de genomineerde stukken worden in september, bij de opening van het culturele seizoen in Harderwijk, opgevoerd. Ineke van Emmerik zal de regie op zich nemen.
De avond bestond verder uit voorlees-sessies van Aaf Brandt Corstius en Tjitske Jansen, beiden schrijvers van diverse boeken, en Aaf schrijft hilarische stukjes in de Volkskrant.
En er was muziek van het kwartet van Maarten Keesman. Al met al een leuke literaire avond, met diverse dames en heren in gala. Ik ook, ik was in het zwart met goud, heel gewaagd.
John gaat een prijzenkastje voor me timmeren...nou niet naast je schoenen gaan lopen Smal.
Maar leuk is het wel.
Voor de liefhebbers: je kunt intekenen voor een exemplaar van 'De kat en de dominee.'
Kosten 9.90 euro. Indien gewenst met opdracht van de auteur. John had voor mijn verjaardag tien exemplaren laten drukken, toch wel fijn om iets in handen te hebben. En ik kan bijbestellen bij Carin van Drukkerij Wedding, dus voor wie wil, laat het me weten.

Boekenbal

Renate Dorrestein ging niet naar het boekenbal, omdat ze al eerder een afspraak had gemaakt om ergens in Drente in een zaaltje de gastspreker te zijn. En mijn leraar Gerard van Emmerik ging wel naar wat hij het egobal noemt. Tja, maar hij hoort er toch bij als echte schrijver.
Ik had  een verhaal naar Opium gestuurd. En mijn inzending werd  niet geselecteerd.
Veel mensen denken dat je goed bent als je tot de beste tien behoort van de verhalenwedstrijd van Opium en dat laat ik natuurlijk graag zo, maar onder ons gezegd en gezwegen, dat is echt onzin! Bij die 2500 verhalen zal een hoop bocht zitten, maar misschien ook wel tweehonderd (ik noem maar iets) echt goede stukken. Welke daarvan in de finale komen is, volgens mij, toeval/ willekeurig. Je bent afhankelijk van de smaak van de mensen die de voorselectie doen, want die jury gaat natuurlijk niet al die verhalen lezen.
Dit schreef een vriendin van mijn eerste vriendje. Nou, mijn theaterstuk is wel geselecteerd:

'De nominaties worden beoordeeld door iemand van Apollo, iemand van de bibliotheek en iemand van de Theaterwerkplaats. Laatstgenoemde is zowel acteur als regisseur. Belangrijkste voorwaarde voor de jury is de speelbaarheid van het stuk en daarbij is met name het oordeel van de afgevaardigde van de Theaterwerkplaats van belang.'

Ik lees net dat lezen werken is voor een (aankomend) schrijver. En dat je ook slecht geschreven literatuur tot je moet nemen, om te ervaren waarom het zo niet moet. Mooi zo, ik lees alles wat los en vast zit, en nu blijkt dat ik dan aan het werk ben!

Ik heb inmiddels besloten dat ik wil leren om over iets heel triviaals te schrijven op zo'n manier dat het spannend wordt. Over liefde en andere erge dingen schrijven is te voor de hand liggend heb ik ontdekt. Dat is al spannend voor er een letter op papier staat.

 

Alweer genomineerd.

Ja, u hoort het goed, ze is weer genomineerd, deze keer met een heuse eenakter.
De Theaterwerkplaats van Harderwijk bestaat twintig jaar en om dat eens goed te vieren werd er een wedstrijd uitgeschreven. Er moest een kort toneelstuk komen en om het echt moeilijk te maken had men bedacht dat het moest gaan over het thema van de boekenweek: Gouden tijden, zwarte bladzijden. Ga er maar aan staan. Goed, toch leuk, zo'n uitdaging, ook al omdat ik niet zo sterk ben in dialogen merk ik. Ik vertel een verhaal, laat de mensen vaak niet aan het woord. Goh, zou dat een thema kunnen zijn, een vingerwijzing naar mijn functioneren in het dagelijks leven? John zei trouwens dat er waarschijnlijk drie inzendingen waren binnen gekomen, fijne jongen is dat ook.
Ik heb wel gevraagd wie de stukken hadden beoordeeld, en daar was in elk geval ook een acteur bij, dat leek me terecht want zij moeten het stuk dat het wordt gaan spelen op...Het Boekenbal van Harderwijk! Zo kom ik nog eens ergens, als ik niet genomineerd was denk ik niet dat ik was gegaan (andere plannen), maar nu lijkt het me leuk om te zien wie de Harderwijkse fine fleur is in schrijversland. Ik zou het in elk geval leuk vinden een paar medecursisten te ontmoeten.
't Wordt nog wel wat met mij hoop ik.

 

Apollo

Nou, gisteren was het dan zo ver, ik mocht optreden bij Apollo. Ik had wat fans meegenomen ter ondersteuning en John was er ook, die heeft alles vastgelegd op de film, altijd leuk voor het nageslacht. Afijn, het eerste verhaal, 'Azuurblauw', had ik al eens voorgelezen en toen overviel het me dat ik emotioneel werd, dus ik had thuis braaf geoefend en dacht dat me dat niet meer zou overkomen. Wel dus, en het ging dan wel iets beter, maar toch, ik raakte geëmotioneerd. Nou ja, het publiek leefde daardoor wel erg mee. Gelukkig had ik in het deel na de pauze de kans om met een ander verhaal te komen dat minder dramatisch is. Het heet heel onschuldig 'Zomertijd', maar het verhaal is enigszins scabreus ( moeilijk woord?) en het mannelijk deel van de toehoorders voelde zich naarmate het verhaal vorderde niet echt op zijn gemak. Ik maakte er nog een cabaret-act van, omdat ik wel mijn brillenkoker maar niet mijn bril had op het moment suprème, en net toen het verhaal spannend werd en ik de bladzijde omsloeg bleek ik de verkeerde bladzijde voor te hebben liggen. Hilariteit, alsof ik het er om deed. Na afloop kreeg ik aardig wat feed-back, altijd leuk, en een toehoorder zei zelfs dat ze dacht dat 'Azuurblauw' onderdeel was van een groter verhaal. Zou het misschien kunnen worden dacht ik toen. En anderen prezen de stijl, het beeldend vertellen en zo. Al met al een bijzondere ervaring, en ik kreeg nog een uitnodiging om over een paar weken ergens anders op te treden. Dus wie er niet bij was: jullie hebben wat gemist.

Bericht van de uitgever.

'Het wil maar niet lukken om een e-book te realiseren voor de appel bookstore.
Ik heb nu drie pogingen ondernomen met partijen/mensen om dat te realiseren en
het loopt steeds dood.'

Ja, dus zo staan de zaken. Nou ja, als het in de sterren geschreven staat dat het nog gaat gebeuren dan merken we het wel. Toch vond ik dat ik jullie op de hoogte moet blijven houden omtrent de voortgang. Intussen amuseer ik mezelf met steeds weer proberen mijn verhalen zo goed mogelijk op te schrijven. Jan Brokken stond deze keer in Trouw en hij verwoordt goed wat ik de laatste tijd ervaar:
'Laatst las ik een paar pagina's van "De Vergelding"( zijn nieuwste boek) achter elkaar en ik dacht:  hier staat geen woord op de verkeerde plaats. Zoiets geeft echt een enorme voldoening.'
Ja, dat is zo. Je weet intuitief of een stukje tekst o.k. is of toch een beetje rammelt.
Over intuitief gesproken, elke maand is er in Harderwijk een bijeenkomst van een stel mensen die 'creatief' willen schrijven, eigenlijk is de bedoeling dat het schrijven enigszins introspectief is, maar alles kan, het gaat niet om de stijl maar om wat er in je opkomt. We krijgen inspirerende opdrachten en dan maar kijken wat er uitrolt. Nu was een van de opdrachten om iets te doen met een schilderij; ik koos een schilderij van een vrouw die in een tuin op het gras ligt te lezen. En dat heeft me geinspireerd om daar een verhaal over te schrijven, maar nu ben ik wel echt met de stijl bezig, en probeer wat creatiever te worden met het gebruik van metaforen. Heel boeiend om te doen.

Optreden voor Apollo's Kamer

Een hele eer: ik mag op 24 februari als gast optreden bij de Literaire Kring Apollo in Harderwijk en voorlezen uit eigen werk. Spannend. De aanleiding was de Publieksprijs voor Azuurblauw.
Voorlezen heb ik kunnen oefenen bij het voorlezen van kerstverhalen voor Colline, een organisatie die zich met toneel e.d. bezig houdt en de vrijwilligers een workshop aanbood om te leren hoe je op een onderhoudende manier een verhaaltje voor kunt lezen. Leerzaam! Zo blijf ik bezig en het houdt me van de straat. Ik heb ook een verhaal geschreven voor Opium (wedstrijd), en ben bezig een theatertekst ( nou ja, een een korte scène) te schrijven voor een wedstrijd onder de naam: 'Tekst op de planken.' Hierbij krijg ik hulp van Conny Vermeulen, die zelf teksten en liedjes schrijft voor cabaret, en ook optreedt, dus ze weet wat werkt en wat niet. Haar dochter , Martine Sandifort, is een pro; ik heb haar in actie gezien in de voorstelling 'Hulphond.'

Sexy schrijver

Volgens Harriet Duurvoort ( column inVK 26-01-2013) hoeft een schrijver niet sexy te zijn, niet voor oma althans, en oma leest het meest. Dat zei Renate Dorrestein ook al, en ze meldde erbij dat de heren schrijvers dat niet graag hoorden. Want ja, heren schrijvers vinden zich zelf over het algemeen wèl sexy en het is niet sjiek om alleen door oudere dames gewaardeerd te worden. Ha.
Ze heeft het ook nog over een lauw leeslibido, mooi woord voor galgje en mij onbekend, of heeft ze het zelf uitgevonden? Knap. Ze schrijft: 'Lezen is wezenlijk voor het behoud van een levendige geest en geeft kleur, troost, inzicht en vreugde aan de soms melancholieke levensavond.'
En: 'de enige leestijd die ik zelf heb weten te vinden is dankzij het radicaal minderen van tv. Ik raad het aan.' Ja, dat is een open deur, maar helaas is de tv zo lekker makkelijk als je hersens niet meer zo goed werken na een hele dag actief in de weer te zijn geweest. Ik lees zelf 's morgens het beste, zoals eigenlijk alles 's morgens het beste gaat, wanneer geeft iemand eens een feest dat om acht uur 's morgens begint, dan kan ik ook eens de laatste gast zijn die weggaat.
Maria Goos tenslotte, in Trouw van 26-01-2013, zegt dat schrijven haar diep gelukkig maakt.
'Schrijven is een langdurige relatie aangaan met iets onbekends, een nieuwe liefde.' Romantische gedachte, gaat voor mij niet op, maar het houdt me wel bezig en het is bevredigend om iets te fabriceren waar je achter kunt staan. Dus ik blijf het doen. Waarvan akte.