Ik lees nu het vermakelijke boek van Maarten 't Hart: 'Dienstreizen van een thuisblijver'.
Het werd me aangeraden door een vriendin die ook graag leest. Het is grappig om te lezen dat er mensen zijn die zo'n schrijver een manuscript toesturen en er van uitgaan dat hij dat wel zal willen presenteren bij zijn uitgever. Het was nog niet bij me opgekomen. "Ooit zou ik een boek in handen houden dat ik zelf had geschreven. Voor de aankomende auteur die in volledige anonimiteit, en op zijn best laatdunkend gadegeslagen door zijn naasten, voortploetert aan een probeersel, blijft dat het stralende vooruitzicht dat hem stuwkracht verleent." Ja, dat is helaas maar al te herkenbaar.
Ik werd vandaag wel vrolijk begroet door een voorbijfietsende vriendin die riep: "Ik volg je wel hoor"
en dat stemt dan weer vrolijk. Maar het blijft van een zekere hoogmoed getuigen dat ik gepubliceerd wil worden. Waaraan ontleen ik 'de abusievelijk nimmer door mijzelf onderzochte vooronderstelling dat ik schrijven kan?' Citaat, enigszins aangepast, uit Maarten 't Harts boek. Ja, waaraan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten