Noodsignaal uit het reservaat.

Dat was de kop boven een artikel dat vandaag in de Trouw stond. Het gaat over het boek 'Het geluk van de kunst' van Marc Reugebrink, over het huidige Landschap de Letteren. De grote boosdoener is volgens hem de marktwerking.
"Het liefst hebben tv-programma's een schrijver die óf goed in oneliners kan praten, óf juist helemaal niet vlot is, een type dat eerder een beetje gek is. Nog mooier is het als je er als vrouwelijke auteur ook nog lekker uitziet."en: "Maar ik verzet me tegen de monocultuur die boekverkopers momenteel aan het creeren zijn...een monocultuur waarbij het socialistisch realisme uit de tijd van de Sovjet-Unie nog een wonder van diversiteit was."
Ik herken dat wel. Iedereen heeft het, ook in boekenclubs, alleen maar over de boeken die een hype zijn. Die moet je lezen. Dat geeft weinig hoop aan een debutantje zoals ik.
Dan lees ik weer wat je allemaal moet doen om je boek onder de aandacht te krijgen als je in eigen beheer iets uitgeeft. 'Boekpromotie in eigen beheer', een artikel in Schrijven Magazine no.2 van dit jaar.
Ja, dan moet je echt een marketeer zijn, en gaat het niet meer om de kwaliteit van je werk, maar om je kwaliteit als verkoper. Laat dat nou mijn ergste nachtmerrie zijn, dat ik word gedwongen om langs de deuren te gaan als een soort marskramer. Als er iets is wat me niet ligt.
Afijn, niet getreurd. Het manuscript is opgestuurd, met begeleidende brief. Oh ja, vergeet mijn korte beschrijving van een vorige blog. Nu is het:

Korte inhoud:

Een gesloten gemeenschap, eenzaamheid en twee vrouwen met verrassende geheimen.

De dominee in de titel is een man die een crisis doormaakt omdat zijn gevoel en zijn geweten ernstig botsen. Zijn vrouw leeft alleen voor haar kat. De andere vrouw is de inwonende moeder van de echtgenote van de dominee.
Een ongewoon verhaal met een onverwachte ontknoping.