Inspiratie komt op de stille momenten, als er even geen actie hoeft te zijn.
Schrijven is een eenzame bezigheid, niet sociaal en erg egocentrisch.
‘Als ik een vrouw was zou ik nooit een schrijver trouwen. Je bent de saaiste persoon op aarde, want je bent altijd aan het schrijven, en als je niet zit te schrijven, staar je naar het plafond.’
Dit is een uitspraak van Antonio Lobo Antunes, een Portugese schrijver.
Een roman schrijven blijkt ook mogelijk als je voortdurend gestoord wordt en opnieuw moet beginnen.
Ik zit in de woonkamer terwijl de conversatie doorgaat, en zeg soms zelf ook wat.
Het blijkt dat vrouwen die schrijven multi-taskers zijn: ze kunnen aan hun roman werken terwijl de kinderen in de zelfde kamer aan het spelen zijn. Het is niet ideaal, maar het kan.
In mijn roman komt een kat voor. Het blijkt:, dat is wetenschappelijk onderzocht (en dan is het waar toch?)
dat naarmate de hooge waarvan een kat naar beneden valt groter is, de kans dat hij/zij het er levend afbrengt, groter is. De vraag is: valt die kat in mijn boek, of niet?
2 opmerkingen:
Waarom zou je dat weten van die kat als je het niet gebruikt in je boek. Ik denk dus dat de kat valt.
Jij bent een slimmerik, je hebt gelijk: de kat valt. De vraag is: valt hij te pletter of komt hij op zijn pootjes terecht, zoals de spreekwoordelijke kat.
Dat vertelt mijn verhaal niet; er moet iets te raden overblijven toch?
Ellen
Een reactie posten