Freewriting

In de Straatkrant van regio Utrecht staat een interview met een studente Literatuurwetenschap.
Ze kwam in aanraking met het fenomeen 'freewriting', waarbij je tien tot vijftien minuten je pen niet van het papier haalt en alleen maar blijft schrijven. "Ineens wordt het dan heel spannend wat er uitkomt.
Het is meer dan een schrijfoefening, het is een manier van leven," zegt ze.
"Door mijn studie ben ik een beetje terughoudend geworden met schrijven, want alles moet wetenschappelijk en goed zijn."
Dat is ook wel wat ik soms ervaar, en waar sommigen van de lezers van dit blog bang voor waren.
Een notitie van mijn redacteur:
 'Er zijn speciale boeken geschreven over het dagelijkse leven in Nederland in bepaalde jaren. Ik herinner me een boek over de jaren 50 met veel foto’s waarin werd beschreven hoe de vrouwen het huishouden deden (met welke hulpmiddelen), wat de mode was, hoe de interieurs er uit zagen, etc.
Het vergt wat onderzoek, maar geeft ook veel plezier.

Hier ligt nog wel een stukje werk op je te wachten; niet alleen voor dit hoofdstuk, maar voor het hele boek. Je zou een bepaald jaar moeten kiezen en daar dan alles omheen bouwen. Als die kermisknuffel er niet uit mag, dan moet alles later spelen, maar dan wel overtuigd en in één periode!

Je zou ook eens naar een echt orthodoxe dienst kunnen gaan om de sfeer te proeven. Er zit een klein streng kerkje tegenover fietsenwinkel Schraverus, is dat niet aan de korte Hogeweg? Volgens mij is die kerk van de richting ‘Oud Gereformeerd Nederland’. Je moet dan wel een lange rok aan (donkere kleur) en een hoedje op, anders wordt je de kerk uit gekeken J. Die richting komt overeen met Staphorst.'
Ja ja, nu begrijp ik waarom het zo lang duurt voor een boek op de markt komt!