Columnistenjacht.

In de Volkskrant is sinds enige tijd een rubriek gestart: columnistenjacht. Ik heb ze twee columns gestuurd, en na enige tijd deze, als slotpoging:

'Ik weet niet hoe het met u is, maar ik krijg sterk de indruk dat de mensen achter de columnistenjacht er een sport van maken om elke column die ze mogen beoordelen af te branden. Affakkelen is hiervoor misschien een beter woord. Wat heerlijk om te mogen zeggen dat niemand zo scherp en  helder  schrijft als zij zelf. De meeste inzendingen zijn kennelijk pointeloos en duiden op een kleine belevingswereld. Impliciet mogen wij hieruit concluderen dat de belevingswereld van de bedenkers van de columnistenjacht mijlenver verheven is boven die van de inzenders. Ach gut.

Ik zou de inzenders naar deze rubriek toe willen roepen: bespaar je de moeite. Ik lees dat columns over deze columnwedstrijd ook afvallen. Te onspectaculair. Het wordt pas spectaculair als het DIDU-postvak leeg blijft. Maar ja, waarschijnlijk is dit een ijdele hoop en kunnen de heren doorgaan met hun verheffende werk. En ik laat de columns nu over aan de professionals. Gefeliciteerd heren.'

En nu kreeg ik zowaar reactie!

'Dank voor je bijdrage; ik reageer bij deze alvast vóór we hem meenemen in de beoordelingen, want hij doet tegelijkertijd dienst als een (geestige!) aanklacht tegen de wedstrijd.

Het is misschien moeilijk om dit van ons aan te nemen, maar we leggen er toch echt eer in om alle columns serieus te beoordelen. Belangrijke criteria die we daarbij hanteren is dat een column iets van een visie of een originele, uitgewerkte gedachtegang moet bevatten, en goed geschreven moet zijn. Het is echt niet onze bedoeling om columns af te fakkelen, het is alleen echt zo dat we tot nu toe nog geen columns hebben ontvangen die voldoende kwaliteit hebben om de hoofdprijs te verdienen. Overigens vind ik ons commentaar nog aardig genuanceerd en enigszins inhoudelijk onderbouwd – hard, misschien, maar ook rechtvaardig, zoals we in de eerste oproep al nadrukkelijk hadden aangekondigd. Hoe dan ook: bedankt voor het stevige inhoudelijke commentaar!'
Getekend; Chris Buur.

Langs de deur

Dezer  dagen kon je mij op de fiets en ook wel per auto door Harderwijk en Ermelo zien crossen om mijn boekje aan de man te brengen. Aan de deur wordt niet gekocht, maar dit ging om bestellingen die ik dan maar persoonlijk afleverde. En sommigen kregen het per post toegestuurd. Inmiddels ben ik toegetreden tot een selecte groep vrouwen die zich verenigen in Probus. Dat is een groep vrouwen die bijna allemaal na een arbeidzaam leven met pensioen zijn en samen op niveau converseren.
Je begrijpt dat ik voor die groep ben uitgenodigd en onder hen was veel belangstelling voor mijn schrijfkunsten, dus bij een volgende gelegenheid hoop ik daar ook wat exemplaren te slijten.
De voorraad slinkt wel gelukkig, en er is zelfs iemand die het wil bespreken in haar boekenclub. Leuk hoor. Ik schrijf ondertussen vlijtig door. Maar in deze tijd vraagt de tuin en de boot ook om aandacht.

Geselecteerd bij Woordenstroom

We gaan gewoon door hoor. Dit was weer een leuke opsteker, dat ik geselecteerd werd bij een schrijfwedstrijd van Woordenstroom , en ik ben ook druk doende met de verkoop van De kat.
Met hulp van een Lets-lid ( ruilkring Lets) is er een facebook-pagina aangemaakt voor De kat, zodat vrienden die pagina kunnen 'liken.'
Vreselijk woord trouwens, liken. Wat is er tegen gewoon in het Nederlands iets leuk vinden?

Het verhaal kun je lezen op de site van Woordenstroom, zie hieronder:
'De volgende verhalen werden geselecteerd voor publicatie op de site van Woordenstroom (bij de
rubriek Webschrijvers 2013):

Parijs / Hervé Deleu

Syrië / Suzanne Beerens
Een onverwacht pakje / Annemarie A. Enters-Gijsberti Hodenpijl

Niemand mag het weten / Ellen Smal

Reflectie van een vriendschap / Juliaan Vandorne

De clown, de act en de truc / Niels Vonberg
Patrón / Nynke Zuidema                                                           einde bericht.'