De dominee in de boekhandel

Ja, u leest het goed, ik heb het gedurfd en ben bij de Bruna in Harderwijk naar binnen gewandeld met twee exemplaren van De Kat en de dominee. Of ze die maar in de winkel wilden neerleggen. De manager van de zaak herkende me zowaar van de prijs voor het toneelstuk en nam ze direct aan.
Hierdoor gesterkt liep ik ook maar even binnen bij de andere boekwinkel van Harderwijk, waarvan de naam me nu even niet te binnen schiet, maar erg literair correct in elk geval, en daar ontvingen ze mijn verzoek ook positief. Nu volgende week gaan kijken of ik mijn boekjes kan vinden in die rijstebrijberg van aanbod. Bij Da Vinci in Ermelo liggen ze ook in de etalage; Hetty Houwen die daar werkt is deels verantwoordelijk voor de griezelige omslag, vandaar. En nu ben ik nog van plan om op Koninginnedag aan verkoop te doen. Wie weet wie daar allemaal langs komen, mensen die mij wel kennen maar nog niet weten dat ik een tweede carrière ben begonnen. Daar hoop ik op.
En op een Oranjezonnetje natuurlijk. En oranjebitter. En misschien het eerste oranjetipje, dat is een vlinder voor de niet-kenners onder jullie.

Wreed

Dirk van Weelden, een schrijver die erg in het nieuws is omdat hij een roman schreef over zijn vriendschap met Martin Bril, zegt: "Er is geen wredere manier om jezelf te lezen dan alles overschrijven, wat schrijvers vroeger veel deden, maar tegenwoordig niet. Ik ben er van overtuigd dat boeken daarom veel dikker zijn geworden."
Ook heeft hij het over schrijven op een ouderwetse schrijfmachine, dat zou heel andere dingen oproepen dan wanneer je op een computer werkt. Dan moet je zo'n ding nog wel ergens hebben staan.

Een succesvolle debutante, Anna Gavalda, een Française, vertelt in de epiloog van haar boek hoe het voor haar was om haar eerste werk uitgegeven te zien krijgen. Daarin durft ze ook te laten zien dat het niet niks is om je geesteskind uit handen te geven en hoe kwetsbaar je bent, altijd bang dat het niet goed genoeg is en dat een afwijzing je een soort afgrond in duwt.
"Ze zoekt een paar korte verhalen uit ( twee slapeloze nachten) die ze uitprint op haar oude bak ( ruim drie uur voor het uitprinten van honderdvierendertig velletjes)". Ze zoekt een mooie kaft, ze gaat naar het postkantoor en plakt de mooiste zegels op de envelop die ze maar kan vinden. Uiteindelijk "kust ze haar schat een laatste maal" en laat hem in de brievenbus glijden.
Ik kon het erg invoelen en ben stiekem jaloers dat het haar gelukt is een uitgever te vinden die wat in haar verhalen zag. Gewoon doorgaan met schrijven.

Jury rapport

Het koste enige moeite, maar nu heb ik dan toch het jury rapport bij het stuk: Gouden tijden etc.

Juryrapport Schrijfwedstrijd “Tekst op de Planken” Harderwijk 21 maart 2013

Eerste schrijfwedstrijd (Tekst op de Planken), georganiseerd door Apollo, Theaterwerkplaats, Bruna en Bibliotheek. Jury: Piet Luijer, Nelly Hettasch, Jan Hoogenberg
Diverse inzendingen, waaruit we uiteindelijk drie genomineerden hebben gehaald. Verhalen die geschreven zijn in het kader van het thema van de Boekenweek: Gouden tijden, zwarte bladzijden. Voorwaarde voor de verhalen was ook dat ze opgevoerd moeten kunnen worden door de Theaterwerkplaats als monoloog, dialoog of een korte scène door drie personen.

 Het verhaal: In de hemel is geen bier van Ellen Smal

De jury vond dat het verhaal een leuke filosofie had, enigszins alternatief ook. Mooi dialogen, maar ook tegendraads. Verwisselingen in rollen werden als humoristisch gezien. De jury is van mening dat het stuk goed speelbaar is.

Vooral dat de 'verwisselingen in rollen als humoristisch werden gezien' vind ik dan weer komisch geformuleerd. En ik ben blij dat de dialogen mooi werden gevonden, want ik vind dialogen wel moeilijk. Inmiddels heb ik een verhaal bedacht voor een wedstrijd:  iets schrijven in de sfeer van de verhalen van Roald Dahl. Boeiende opgave weer.