een i-book?

Hier ben ik weer, dachten jullie net van me af te zijn, maar nee hoor.

Ik had zoveel mogelijk mensen gemaild over mijn besluit om niet verder te gaan met een tocht langs uitgevers, ook degene met wie ik het eerst in zee was gegaan, Carin Wormsbecher van drukkerij Wedding. Zij reageerde met een verhaal over de mogelijkheid toch nog iets te doen met het manuscript, en wel via Apple. Ik begrijp er natuurlijk maar de helft van. Het komt er op neer dat zij mijn boek niet in druk gaat distribueren, maar via Apple. Mensen met een i-Pad kunnen dan zo’n bestand downloaden tegen een in dit geval gering bedrag. Dat lage bedrag is een belangrijk gegeven, dat zou maken dat mensen het gemakkelijk meepakken als ze toch al boeken op zo’n i-Pad laden. Degene die ze had gesproken had op zo’n manier een onbekend boek van een nog onbekendere schrijver heel vaak verkocht, en vele kleine bedragen maken een groter bedrag dan je misschien voor mogelijk houdt.
Het gaat dan via i-Tunes, dat is de online winkel, en je koopt dan een i-book, dat is de extensie. Goed he, dat ik dit zo maar kan uitleggen. Het wordt dan dus geen e-book, dat is een ander verhaal. Afijn, Carin en haar medewerker Maurice Brinkman gaan er mee aan de gang.
Hetty Houwen, die ik gevraagd had een tekening voor de omslag te maken, zal dat nu zo aanpassen dat het bruikbaar wordt voor de online uitgave. Tjonge jonge. De omslag en de korte inhoud zijn belangrijke factoren. Die korte inhoud moet een teaser zijn. Dat valt nog niet mee hoor, om iets te schrijven wat nieuwsgierig maakt maar niet te veel prijsgeeft.

Bericht van de uitgever

Zoals ik al wel verwachtte, de uitgever gaat mijn manuscript niet gebruiken.
"De redactie heeft met belangstelling uw manuscript De kat en de dominee gelezen. Helaas zullen we het manuscript niet gaan uitgeven. Het ontbreekt ons aan tijd om deze afwijzing inhoudelijk toe te lichten."
Omdat ik er al niet veel fiducie in had kwam het niet als een verrassing, maar het betekent wel dat ik aan het heroverwegen ben geslagen. Gerard van Emmerik reageerde aldus:
"He, wat jammer! Ik hoorde van Ingrid Baal positieve verhalen over je manuscript, althans, het deel dat ze gelezen had. Maar er zijn meer uitgeverijen, niet meteen de moed opgeven!"

Grapjas. Dat ga ik dus echt niet doen, verder leuren. Bij mijn heroverweging merkte ik dat ik het hele project als geslaagd beschouw omdat ik veel geleerd heb van de op- en aanmerkingen van mijn redacteur Roelie Koobs. En niet te vergeten van de lessen van Gerard. Ik blijf echt wel schrijven, ik heb me op de korte en hele korte verhalen gestort.
Er zijn schrijfwedstrijden die me uitdagen iets neer te zetten in vijfhonderd woorden, soms duizend, en daar heb ik veel lol in. Wat ik nu met die kat en die dominee wil doen is het volgende: ik mail iedereen die belangstelling heeft getoond, en bied aan om het manuscript op te sturen aan degene die dat wil. Kunnen jullie het zelf toch nog  lezen, en er hopelijk plezier aan beleven. Wat mij betreft: ik heb het ook heel inspirerend gevonden om deze blog bij te houden en de reacties maakten het ook boeiend voor me. Maar aan alles komt een eind. Iedereen hartelijk bedankt tot zover, en wat mij betreft tot ziens!

Mijn verhaal staat in een boek

Ja, echt waar, in het boek Zomertijd #2 staat een verhaal van mijn hand. Uitgever Jaylen Books.
Op de binnenpagina staat: 'Er is vluchtig door een corrector naar de verhalen gekeken, maar de rest is gebleven zoals de auteurs het hebben aangeleverd.'
Nou, vluchtig kun je wel zeggen. Er staan taal- en drukfouten in, en eerlijk gezegd is het gehalte van de verhalen in mijn ogen niet erg verheffend . Maar goed, als ik die verhalen lees, leerzaam is het wel. En ik sta nog steeds achter mijn eigen verhaal. Dat is zeker leerzaam.
Ik las in de Esta van 30/3/2012 ( meegepikt uit het ziekenhuis) een artikel over Peter Buwalda. Hij zegt o.a.: "Zo, en is het bijna af?"vroegen mijn ouders de eerste kerst. Het hele jaar had ik ze niet gezien. Deze vraag heb ik drie jaar lang tijdens de kerstdagen moeten beantwoorden. Op het laatst durfden ze het niet meer te vragen."
Herkenbaar. Ik hoop de laatste tijd dat mensen mijn a.s. boek vergeten, want die uitgever laat op zich wachten. Intussen schrijf ik vrolijk door en reageer op praktisch iedere uitdaging van een schrijfwedstrijd. (Geen SF.) er zijn zelfs mensen- dank je wel- die me attenderen op weer een wedstrijd. Zo blijf ik alert. En verder is het afwachten geblazen.