10 %

Joost Nijsen, uitgever bij Podium, schreef zelf een boek. Uit het interview in de Volkskrant van 1 mei 2012: 'Beveelt u het schrijverschap aan?'
'Dat ligt er aan...ik beveel het schrijven wel aan als het een innerlijke drijfveer is. Als je 's nachts wakker ligt van een verhaal'...'de gemiddelde schrijver verdient 3.500 euro aan zijn roman.'
Dat wil zeggen; als het boek 18,50 euro kost in de winkel. De schrijver krijgt 10 % als royalty, de uitgever houdt dat er ook aan over, na aftrek van de kosten voor productie en distributie.

Over de manuscripten die een uitgever ontvangt:
'Het belangrijkste thema in de ongevraagde manuscriptenstapel is leed. Mensen schrijven om leed te verwerken en denken dat het drama ook voor anderen interessant is. Dat is het alleen als je het heel goed opschrijft, door als regisseur boven je eigen leed te gaan staan.'

Juist ja. Ik ben begonnen aan Bonita Avenue van Peter Buwalda. Kijken hoeveel leed daarin verwerkt is. En of ik mezelf voldoende kan concentreren om de bladzijden niet alleen maar te scannen, maar ook echt te lezen. Het is wel een erg dik boek. De kat en de dominee lees je sneller uit straks, als het ooit nog zover komt. Zie de blog hiervoor of hierna, want dit was een concept, en ik weet nu niet hoe de volgorde gaat worden als ik nu op 'publiceren' druk.

Briefwisseling 

Geachte Ellen Smal,

 Hartelijk dank voor uw manuscript De kat en de dominee dat wij in goede orde hebben ontvangen.

We zullen uw manuscript zorgvuldig lezen en beoordelen dus houd er rekening mee dat dit enkele maanden kan duren. Indien u geen gefrankeerde retourenvelop heeft meegestuurd, wordt uw manuscript na een eventuele afwijzing door ons discreet vernietigd. Indien u na afwijzing toch prijs stelt op het retourneren van uw manuscript, kunt u alsnog een gefrankeerde retourenvelop nazenden.
Met vriendelijke groet,
Laurens Molegraaf
Uitgeverij Cossee.

Mijn antwoord: 

 

Vooral dat dit laatste discreet gebeurt vind ik mooi. Tjonge, op enkele maanden had ik niet gerekend, maar het zij zo. Ik zal de volgers van mijn blog op de hoogte brengen dat ze nog even geduld moeten hebben...

met vriendelijke groet,

Ellen Smal

En nu maar wachten.

Noodsignaal uit het reservaat.

Dat was de kop boven een artikel dat vandaag in de Trouw stond. Het gaat over het boek 'Het geluk van de kunst' van Marc Reugebrink, over het huidige Landschap de Letteren. De grote boosdoener is volgens hem de marktwerking.
"Het liefst hebben tv-programma's een schrijver die óf goed in oneliners kan praten, óf juist helemaal niet vlot is, een type dat eerder een beetje gek is. Nog mooier is het als je er als vrouwelijke auteur ook nog lekker uitziet."en: "Maar ik verzet me tegen de monocultuur die boekverkopers momenteel aan het creeren zijn...een monocultuur waarbij het socialistisch realisme uit de tijd van de Sovjet-Unie nog een wonder van diversiteit was."
Ik herken dat wel. Iedereen heeft het, ook in boekenclubs, alleen maar over de boeken die een hype zijn. Die moet je lezen. Dat geeft weinig hoop aan een debutantje zoals ik.
Dan lees ik weer wat je allemaal moet doen om je boek onder de aandacht te krijgen als je in eigen beheer iets uitgeeft. 'Boekpromotie in eigen beheer', een artikel in Schrijven Magazine no.2 van dit jaar.
Ja, dan moet je echt een marketeer zijn, en gaat het niet meer om de kwaliteit van je werk, maar om je kwaliteit als verkoper. Laat dat nou mijn ergste nachtmerrie zijn, dat ik word gedwongen om langs de deuren te gaan als een soort marskramer. Als er iets is wat me niet ligt.
Afijn, niet getreurd. Het manuscript is opgestuurd, met begeleidende brief. Oh ja, vergeet mijn korte beschrijving van een vorige blog. Nu is het:

Korte inhoud:

Een gesloten gemeenschap, eenzaamheid en twee vrouwen met verrassende geheimen.

De dominee in de titel is een man die een crisis doormaakt omdat zijn gevoel en zijn geweten ernstig botsen. Zijn vrouw leeft alleen voor haar kat. De andere vrouw is de inwonende moeder van de echtgenote van de dominee.
Een ongewoon verhaal met een onverwachte ontknoping.