Via via hoorde ik van het boekje 'Aanvallend spel'van Thomas Rosenboom.
Vier lezingen over schrijven.Heel boeiend, ik had niet anders verwacht van een schrijver van zijn kaliber.
Tip 1: documenteer je. En hij schrijft: "Wat mij altijd opvalt is de graagte, zelfs gretigheid waarmee schrijvers zich op hun documentatie storten.Ik denk omdat het een schijn van zekerheid geeft, en ook iets wegneemt van het kinderachtige en egocentrische dat het leven van een schrijver toch altijd aankleeft."
Verder schrijft hij: "Wat zijn dat eigenlijk voor mensen, die romans lezen? Ik zou zeggen: mensen die romans lezen, dat zijn zorgelijke mensen. Een echtpaar bereikt 's avonds als het al donker is een dorpje in Frankrijk. De één denkt: fijn, lekker eten. De ander denkt: als we nog maar een hotel vinden. Die laatste, dat is de lezer van de twee; wie overal problemen ziet, voelt zich volkomen thuis in de probleemwereld van de roman."
Zelf herken ik mijn echtgenoot in allebei de personen. Hij maakt zich zorgen, maar ziet het lekkere eten al voor zich. Hij leest geen romans. En ik denk dan: wanneer zijn we er en kan ik het eerste boek van de twintig exemplaren die ik heb meegesleept gaan lezen? Mijn oma noemde mij een leesmaniak.
woensdag 19 oktober 2011
woensdag 12 oktober 2011
Mijn computer heeft griep
Zo formuleerde een vriendin het. LASTIG!
Nooit geweten hoe afhankelijk ook ik ben geworden van dat ding. Ik kan mijn mail niet beantwoorden en niet op mijn werkkamer verder werken aan het boek, of aan andere projecten, zoals het begin van een verslag over mijn reis naar Suriname volgend jaar. Nou ja, ik heb mijn notebook nog, maar toch.
Stiekem overweeg ik om helemaal off-line te gaan, zo heet dat geloof ik.
Wat een ongekende rust zal dat geven. Dan ga ik gewoon weer lekker in de tuin werken en een boekje lezen en zo. Overigens, ik heb het boek van de leraar schrijven van Het Klooster, Gerard van Emmerik, uit.
'De kippenjongen' heet het. Echt een aanrader, ik vind het heel goed geschreven.
Het is spannend maar niet zo als een thriller spannend is, meer beklemmend. Het maakt dat ik weer zie hoeveel er nog te leren valt.
Het is voor mij echt heel boeiend om te zien hoe iets ontstaat en hoe je aan dat eerste ontwerp kunt sleutelen, zoals ik me voorstel dat iemand die tekent of schildert of anderszins creatief bezig is eindeloos kan pielen om het krachtiger te maken. Zonder op de knieën te gaan voor het publiek dan. Ik schat mijn publiek heel hoog in, zeker de volgers van mijn blog ha ha.
Ook vind ik het heel interessant om te lezen wat en hoe mijn medecursisten schrijven.
Mijn redacteur wees me nog op Hella Haasse en Chaim Potok om goede sfeerbeschrijvingen te lezen.
Ik ben op dat punt zelf erg gehecht aan Nathan Sid van Adriaan van Dis.
Maar nu heb ik even vakantie van mezelf en ben ik begonnen aan Harry Potter het zoveelste deel, van Nina geleend. Ik zag al een paar stijlfiguren waarvan ik dacht::"hmm, dat kan beter".
Ik moest er even inkomen merkte ik. Wanneer stop je met lezen, als de eerste bladzijde niet boeit, of als de eerste honderd bladzijden niet boeien?
Nooit geweten hoe afhankelijk ook ik ben geworden van dat ding. Ik kan mijn mail niet beantwoorden en niet op mijn werkkamer verder werken aan het boek, of aan andere projecten, zoals het begin van een verslag over mijn reis naar Suriname volgend jaar. Nou ja, ik heb mijn notebook nog, maar toch.
Stiekem overweeg ik om helemaal off-line te gaan, zo heet dat geloof ik.
Wat een ongekende rust zal dat geven. Dan ga ik gewoon weer lekker in de tuin werken en een boekje lezen en zo. Overigens, ik heb het boek van de leraar schrijven van Het Klooster, Gerard van Emmerik, uit.
'De kippenjongen' heet het. Echt een aanrader, ik vind het heel goed geschreven.
Het is spannend maar niet zo als een thriller spannend is, meer beklemmend. Het maakt dat ik weer zie hoeveel er nog te leren valt.
Het is voor mij echt heel boeiend om te zien hoe iets ontstaat en hoe je aan dat eerste ontwerp kunt sleutelen, zoals ik me voorstel dat iemand die tekent of schildert of anderszins creatief bezig is eindeloos kan pielen om het krachtiger te maken. Zonder op de knieën te gaan voor het publiek dan. Ik schat mijn publiek heel hoog in, zeker de volgers van mijn blog ha ha.
Ook vind ik het heel interessant om te lezen wat en hoe mijn medecursisten schrijven.
Mijn redacteur wees me nog op Hella Haasse en Chaim Potok om goede sfeerbeschrijvingen te lezen.
Ik ben op dat punt zelf erg gehecht aan Nathan Sid van Adriaan van Dis.
Maar nu heb ik even vakantie van mezelf en ben ik begonnen aan Harry Potter het zoveelste deel, van Nina geleend. Ik zag al een paar stijlfiguren waarvan ik dacht::"hmm, dat kan beter".
Ik moest er even inkomen merkte ik. Wanneer stop je met lezen, als de eerste bladzijde niet boeit, of als de eerste honderd bladzijden niet boeien?
zaterdag 1 oktober 2011
We vorderen gestaag
Ja, ik heb er nu vrede mee dat er nog wat geschaafd en verbeterd gaat worden. De eerste bijeenkomst van de cursus schrijven in Het Klooster in Harderwijk is achter de rug en de leraar is erg streng tegen me, omdat ik kritiek goed kan verdragen zegt hij. Het moet allemaal veel suggestiever, ik ben te direct.
Dat ben ik in het dagelijks leven ook regelmatig, een hinderlijke eigenschap die bij het Nederlander zijn lijkt te horen. Wat ik wel goed doe is zintuiglijke beleving er in verwerken, en ik krijg altijd het commentaar dat ik vloeiend schrijf. Mijn redacteur suggereert dat ik het mezelf gemakkelijker zou maken als ik het verhaal wat later in de tijd zou laten spelen. Nu speelt het vlak na de Tweede Wereldoorlog, maar mijn beschrijvingen van de dominee en het kerkelijke leven in die tijd kloppen niet. Zij kan dat weten.
Ik heb net een boek van Th. Rosenboom besteld via Boekwinkeltjes, wat een heerlijke uitvinding is dat toch, voor bijna niets krijg je een boek toegestuurd. Dit boek bevat vier lezingen over het schrijverschap.
Altijd interessant. Verder heb ik het boek van Y.Kroonenberg nu uit, ik vond het aardig, maar had gehoopt dat het meer zou gaan over haar eigen ervaringen.
Dat ben ik in het dagelijks leven ook regelmatig, een hinderlijke eigenschap die bij het Nederlander zijn lijkt te horen. Wat ik wel goed doe is zintuiglijke beleving er in verwerken, en ik krijg altijd het commentaar dat ik vloeiend schrijf. Mijn redacteur suggereert dat ik het mezelf gemakkelijker zou maken als ik het verhaal wat later in de tijd zou laten spelen. Nu speelt het vlak na de Tweede Wereldoorlog, maar mijn beschrijvingen van de dominee en het kerkelijke leven in die tijd kloppen niet. Zij kan dat weten.
Ik heb net een boek van Th. Rosenboom besteld via Boekwinkeltjes, wat een heerlijke uitvinding is dat toch, voor bijna niets krijg je een boek toegestuurd. Dit boek bevat vier lezingen over het schrijverschap.
Altijd interessant. Verder heb ik het boek van Y.Kroonenberg nu uit, ik vond het aardig, maar had gehoopt dat het meer zou gaan over haar eigen ervaringen.
Abonneren op:
Posts (Atom)