dinsdag 27 september 2011

Reset, of hoe ik mijn plannen moet aanpassen

Ik zal jullie geduld op de proef gaan stellen, lieve volgers van mijn blog.
Hierbij een stukje uit een mail aan mijn redacteur. Vers van de pers, deze morgen verstuurd nadat zij me een voorstel deed:
"Roelie, je zult het niet geloven, maar nadat ik jouw mail had beantwoord en met vierkante oogjes mijn stapeltje tijdschriften etc. eens doorbladerde, kwam ik in het blad Schrijven  van mei 2009, dat ik van een vriendin had gekregen, het volgende tegen. (Veel bijzinnen!) ‘Slikken en herschrijven, omgaan met feedback.’
Daarin staat o.a. dat in principe iedere tekst werk-in-uitvoering is. Wat ik jou heb aangeleverd moet ik zien als een half-fabricaat.
Ik vind het een mooie grap van de kosmos om me eerst jou op mijn pad te sturen, en dan dit artikel onder mijn neus te duwen. En dan vergeet ik nog dat Gerard van Emmerik, die leraar is bij de cursus Korte Verhalen bij Het Klooster,drie jaar heeft geschreven aan zijn nieuwste boek, de Kippenjongen. En dat hij er met diverse redacteuren aan heeft gesleuteld. Dat had ik heus wel gehoord bij zijn boekpresentatie. Wat een hoogmoed om te denken dat ik het wel sneller kan.
Dus lieve Roelie, we gaan er voor. En ik zet een einddatum gewoon uit mijn hoofd, zie zo, ook weer gebeurd.
Ik kijk vandaag naar je algemene aantekeningen, en dan zal ik een poging wagen om het eerste hoofdstuk te herschrijven…"

maandag 26 september 2011

Verrassing!

Ja, dat kun je wel zeggen, mijn verrassing was groot toen ik een bericht ontving van mijn eerste vriendje.
In de box werden we aan elkaar overgeleverd en toen werd duidelijk dat snelheid niet altijd loont. Ik kon al lopen, hij kroop nog, maar als we allebei een koekje kregen lukte het hem altijd om mijn koekje buit te maken, ook al rende ik naar de verste uithoek van de box en hield het koekje zo ver mogelijk bij hem vandaan. Later kwam het toch nog goed tussen ons. En nu heeft hij mij gevonden via deze blog. Onbegrijpelijk.
Verder zijn er mensen die zich bezorgd maken over mijn ijver om tips te verzamelen voor beginnende auteurs en dat ik er een heuse redacteur op na houd vinden ze ook verontrustend. "Je laat je toch niet alles zeggen hè, het blijft wel jouw boek!" Weest gerust, ik ben eigenwijs genoeg om correcties die mijns inziens niet bijdragen aan de leesbaarheid van mijn verhaal niet toe te passen. Maar ik heb al gemerkt dat mijn redacteur uiterst nauwgezet werkt en ze heeft vaak gelijk met haar opmerkingen.
Het eerste hoofdstuk heb ik aangepast aan de hand van haar aanwijzingen. Ik blijf proberen om mijn deadline van half november te halen. Zodra ik weet wanneer ik de presentatie ga houden laat ik het weten!

zaterdag 24 september 2011

Weer van alles te melden

Hier een bericht van het front, waar het nodige gebeurd is en ik heb het gevoel dat ik nauwelijks tijd heb om het bij te benen. Om bij het begin te beginnen, ik heb een nieuwe redacteur ontdekt die zich voor Spatten op mijn werk wil storten. Spatten? Wat is dat? Nou, we hebben een lokaal economisch transactie systeem in Harderwijk, waarin mensen aan elkaar diensten verlenen, die betaald worden met het lokaal betaalmiddel, de Spat. Zij krijgt nu Spatten van mij voor haar werk, en kan die weer uitgeven bij een ander Lets-lid, die bijvoorbeeld voor haar een paar mooie jurkjes voor haar dochter naait.
Zij heet Roelie Koobs en heeft ervaring op dit gebied. Maar een redacteur betekent wel werk, want die gaat natuurlijk op- en aanmerkingen maken, waar ik wat mee moet.
Verder ben ik met een collega schrijver naar de boekpresentatie van Gerard van Emmeriks nieuwste boek: 'De kippenjongen', geweest. Heel boeiend om eens te zien hoe dat gaat. En ik ben heel benieuwd naar het boek. Meteen de volgende morgen zat ik in de trein met een verkeerd treinkaartje (maar dat werd heel vriendelijk afgehandeld door de conducteur) met een andere collega schrijfster, op weg naar een masterclass van Yvonne Kroonenberg. Erg inspirerend, maar oh, nog meer werk aan de winkel als ik die tips probeer te gebruiken! Ik heb nog wel 1 miljoen boeken genoemd als tip voor aankomende schrijvers.
Om af te ronden ben ik van mijn paard afgedonderd, en heb nu een blauwe plek op zeker lichaamsdeel.
Betekent dit dat ik op moet passen om mijn evenwicht te bewaren?

dinsdag 20 september 2011

De quickscan is binnen!

Nou, eindelijk was het dan zo ver, ik heb commentaar gekregen op de bladzijden die ik had ingestuurd.
Gelukkig in grote lijnen positief. Zelfs dat 'de tekst een bepaalde rust en gezelligheid uitstraalt die vrij uniek is.'
Nou weet ik niet of gezelligheid in Nederland uniek is, maar in een geschreven tekst blijkbaar wel.
Toch meurt het mij te veel naar oubolligheid en theekransjes. En dat terwijl één en ander in mijn verhaal toch best bizar te noemen is, maar dat kwam in de door mij gekozen passages blijkbaar niet over.
Verder was het advies om het op sommige punten nog zintuiglijker te maken.
Kortom: werk aan de winkel. Carin, degene die ik op het oog heb om de boel te drukken, is op vakantie, dus ik heb even de tijd om er nog aan te werken. Het houdt me weer van de straat moet je maar denken.
En ik heb er zelf al een tijdje niet meer naar gekeken, dus wie weet kan ik er fris tegenaan.
Ik hoop dat jullie nog even geduld hebben, mijn streven is het half november te presenteren.
Leuk Sinterklaas- of Kerstcadeautje?

zaterdag 17 september 2011

Nog even iets over schrijven en verslaving


Gisteren alles wat ik tot nu toe op papier gezet heb nog eens doorgelezen.
Moeilijk! Aan de ene kant lees ik het met rode oortjes, dat is goed.
Aan de andere kant twijfel ik: is het geen verkapte doktersroman?
Of is het soft porno op sommige plaatsen?
Is het niet heel oppervlakkig? En het ergste is nog dat ik de 70.000 woorden die een gemiddeld boek zou hebben volgens Thomese, niet haal.
Het is een lichte verslaving hoor, dat schrijven. Het maakt dat ik heel vaak denk aan de karakters van mijn verhaal, en overal iets zie wat ik misschien zou kunnen gebruiken.
Laatst hadden we lifters meegenomen; twee aardige jonge mensen, en het gesprek kwam op boeken en zo. Had je me moeten horen, ik raakte niet uitgekletst.
Ze bleken christelijk te zijn grootgebracht, dus ik gebruikte hun kennis om de mijne wat bij te spijkeren. Er is wel een koster in zo’n kerk weet ik nu, maar die heeft niet dezelfde functie als in de katholieke kerk. De mannelijke helft van de twee wist ook nog van alles over computers en de marketing van je product; hij had een cursus gevolgd. Afijn, ik heb zijn kaartje.
Nou ben ik dus aan het malen over de hoeveelheid woorden. Hoe kan ik sommige zaken uitdiepen, om zo weer wat te schrijven? Of moet ik het maar zo laten?
Ik heb al een idee voor de cover. En ook wie ik ga vragen het voor me te ontwerpen.
Voorlopig ben ik nog niet klaar met dit mezelf opgelegde idee van een roman.
Ik las ook nog dat  schuldgevoel een gedachte is die weinig vruchtbaar is. Dat klopt, en het maakt de figuren in mijn roman niet gelukkig; dat is nog zachtjes uitgedrukt.

donderdag 8 september 2011

Elizabeth Gilbert on nurturing creativity | Video on TED.com

Elizabeth Gilbert on nurturing creativity | Video on TED.com.
Dit kreeg ik door van één van mijn dochters omdat ik waarschijnlijk al te lang aan het doorzeuren ben over mijn 'anxieties' zoals dat in het Engels heet. Ook op deze blog dus.
Ik vond het een inspirerend verhaal. Zij zegt dat in de tijd van de Grieken en Romeinen gedacht werd dat je, als je iets creatiefs deed, geholpen werd door een genius buiten jezelf, een soort van huiself als Doby( Harry Potter)
Dus als je iets moois maakt, ben je slechts ten dele verantwoordelijk, de rest komt op het conto van de elf.
Maar als het niet zo goed wordt, is dat ook gedeeltelijk aan de elf te wijten. In plaats van dat je een genie bent, heb je een genie. En als je een keer boven jezelf uitstijgt en er zijn mensen die dat zien, dan riep men vroeger: "Allah, allah!" tot dat in het Spanje waar de Moren zich vestigden verbasterd werd tot "Olé, olé!"
Gewoon doorwerken is haar devies dan ook. En laat het dan maar over aan de kosmos, maak er geen egoverhaal van. Goed idee. Olé!

dinsdag 6 september 2011

Maarten 't Hart

Ik lees nu het vermakelijke boek van Maarten 't Hart: 'Dienstreizen van een thuisblijver'.
Het werd me aangeraden door een vriendin die ook graag leest. Het is grappig om te lezen dat er mensen zijn die zo'n schrijver een manuscript toesturen en er van uitgaan dat hij dat wel zal willen presenteren bij zijn uitgever. Het was nog niet bij me opgekomen. "Ooit zou ik een boek in handen houden dat ik zelf had geschreven. Voor de aankomende auteur die in volledige anonimiteit, en op zijn best laatdunkend gadegeslagen door zijn naasten, voortploetert aan een probeersel, blijft dat het stralende vooruitzicht dat hem stuwkracht verleent." Ja, dat is helaas maar al  te herkenbaar.
Ik werd vandaag wel vrolijk begroet door een voorbijfietsende vriendin die riep: "Ik volg je wel hoor"
en dat stemt dan weer vrolijk. Maar het blijft van een zekere hoogmoed getuigen dat ik gepubliceerd wil worden. Waaraan ontleen ik 'de abusievelijk nimmer door mijzelf onderzochte vooronderstelling dat ik schrijven kan?' Citaat, enigszins aangepast, uit Maarten 't Harts boek. Ja, waaraan?

vrijdag 2 september 2011

Een novelle

Nieuwe twijfels. mag mijn roman wel een roman heten? En ben ik niet erg aan het rondbazuinen dat ik een poging heb gedaan tot schrijverschap? Ik heb aan Carin gevraagd wat een novelle is, zij antwoordde dat het gaat om een boekje van 100 bladzijden of minder. Nou, dan wordt het dus een novelle, ook leuk.
Bescheidenheid siert de mens. Intussen wacht ik in spanning het oordeel van de boekenfluisteraar af.
Ik heb wat reacties gehad op het stukje uit het verhaal dat ik op de blog heb geplaatst.
Grappig, iemand dacht dat het om een sprookje ging, nou, dat is het dus echt niet deze keer.
Ik heb het zelf nu al meer dan een week niet meer doorgelezen. je wordt er een keer flauw van.
Inmiddels heb ik me vol enthousiasme gestort op een nieuwe uitdaging: een verhaal over mijn roots, te weten Suriname. Als ik daar volgend jaar ben hoop ik ook te kunnen schrijven over wat ik daar meemaak en wat het me doet. Het speurwerk naar anekdotes en over zaken die me boeien uit de Surinaamse geschiedenis en cultuur is erg fascinerend. Kortom, ik verveel me niet.