dinsdag 31 mei 2011

Dit is het eerste bericht dat ik de wereld instuur via een weblog. Wie had dat ooit kunnen denken toen de eerste computer in ons huis stond. Ik liep er de eerste jaren met een grote boog omheen, wilde niet eens weten waar de aan- en uitknop zat.
De reden voor deze stap is: ik heb me gewaagd aan het schrijven van een roman!
Nou ja, ik ben er mee bezig, en op deze manier wil ik jullie mee laten genieten met mijn wel en wee tijdens het proces van mijn nijverheid.
Af en toe zal ik een tipje van de sluier oplichten en stukjes tekst prijsgeven; maar dat is alleen maar om jullie lekker te maken. Ik weet nog helemaal niet of dat wat ik dan laat lezen ook werkelijk de toets der kritiek zal doorstaan als ik het voor de honderdste keer of zo doorlees en corrigeer.
Ik ben er inmiddels wel achter dat schrijven op zich voor mij niet moeilijk is; het proces dat er op volgt- lezen, herlezen, schrappen- is dat wel.
En soms word ik wakker en denk:’Mens, wat een hoogmoed, dat verhaaltje van jou stelt niks voor, delete de hele boel toch”.
Maar dat heb ik nog niet gedaan. Dus.
Ik zou het op prijs stellen als jullie me willen volgen. Ik heb zoveel mogelijk van mijn netwerken aangeboord en hoop dat jullie zelf mensen weten die misschien geïnteresseerd zijn in het volgen van een weblog van een aankomend schrijver, ha ha.
Stuur de link dan door a.u.b. Ik zal mijn best doen jullie te onderhouden.
Mijn roman gaat over eenzaamheid en frustratie. Mooie dingen voor de mensheid.
Toen ik dit vertelde aan een collega schrijfster zei ze:”Volgens mij heb jij daar geen enkele ervaring mee.” Tja, zou kunnen.
Maar wat weten we van elkaars eenzaamheid en/of frustratie?
Dat zijn zaken waar mensen niet mee te koop lopen, ik ook niet.
Wordt vervolgd.